Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
polubowny — «polegający na dobrowolnym porozumieniu między stronami, na załagodzeniu sprzeczności, sporów itp.; kompromisowy, rozjemczy» Polubowne załatwienie sporu. Polubowna ugoda. ∆ Sąd polubowny «sąd złożony z osób powołanych na mocy umowy między… … Słownik języka polskiego
pośrednictwo — n III, Ms. pośrednictwowie; lm D. pośrednictwoictw 1. «działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy» Ofiarować komuś… … Słownik języka polskiego
strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… … Słownik języka polskiego
machnąć — 1. pot. Machnąć kielicha, kieliszek; machnąć jednego «wypić kieliszek wódki jednym haustem, do dna»: Myśmy też machnęli kielicha zacnej owocówki (...). TSt 10/1996. 2. Machnąć na kogoś, na coś ręką a) «zrezygnować z kogoś, z czegoś, uznać coś za… … Słownik frazeologiczny
kontrakt — m IV, D. u, Ms. kontraktkcie; lm M. y «układ, umowa zawarta na piśmie między stronami, określająca warunki i zobowiązania obu stron; dokument, dowód takiej umowy» Kontrakt ślubny, dzierżawczy. Spisać, podpisać, odnowić kontrakt. Zerwać kontrakt.… … Słownik języka polskiego
mediator — m IV, DB. a, Ms. mediatororze; lm M. mediatororzy a. owie, DB. ów książk. «pośrednik, którego celem jest doprowadzenie do ugody między spierającymi się stronami; rozjemca» Występować jako mediator, w roli mediatora. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
mediatorstwo — n III, Ms. mediatorstwowie, blm «pośrednictwo między dwiema spierającymi się stronami mające na celu doprowadzenie do ugody» … Słownik języka polskiego
memorandum — n VI; lm M. memorandumda, D. memorandumdów «pismo dyplomatyczne bez adresu, podpisu, pieczęci, zawierające najczęściej jedynie faktyczne lub prawne ujęcie zagadnień będących przedmiotem rokowań między stronami» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
pośrednik — m III, DB. a, N. pośrednikkiem; lm M. pośrednikicy, DB. ów 1. «ten, kto pośredniczy w jakichś sprawach między dwiema stronami, stara się doprowadzić do zgody, do porozumienia między kimś a kimś» Jest pośrednikiem w zawarciu ich małżeństwa. Podjął … Słownik języka polskiego
poukładać — dk I, poukładaćam, poukładaćasz, poukładaćają, poukładaćaj, poukładaćał, poukładaćany 1. «ułożyć wiele czegoś, poskładać porządnie po kolei, jedno po drugim; uporządkować» Poukładać książki na półce, bieliznę w szafie. Poukładać eksponaty w… … Słownik języka polskiego
